Luc Vanwesenbeeck – Lukebiker #1
De Grote Prijs Luc Vanwesenbeeck (aka de Fossielen-koers) is een reeks voor mannen ouder dan veertig, zeg maar voor zij die nog geboren werden in het stenen tijdperk van de vorige eeuw. Zonder grijze haren komt u er niet in. Genoemd naar Luc Vanwesenbeeck, Kalmthouts wielerlegende en wereldkampioen wielrennen bij de brandweerlieden in 2011, is dit een koers op het scherp van de snee. Spektakel verzekerd. Reuma-zalfjes achteraf niet inbegrepen.
Lucas “Luc” Armandus Lucia Vanwesenbeeck wordt op 16 juni 1951 geboren in het moederhuis aan de Kapellensteenweg, de zesde van de acht zonen uit het gezin Vanwesenbeeck-Van den Berg. Reeds op jonge leeftijd ontwikkelt hij een liefde voor het koersen en dweept hij met Rik Van Looy. Zijn eerste “zeges” behaalt deze achtjarige aspirant-coureur op het ingebeelde wielerparcours dat zijn oudere broer Herman voor hem aanlegt rond “de kabin,” de nog steeds bestaande elektriciteitskabine op de spie van de Groeneweg en de Achterbroeksesteenweg.
Op zijn zestien sluit Luc zich aan bij de wielerbeloften van de Royal Antwerp Bicycle Club en begint hij voor het eerst in clubverband te koersen. Zijn dooppeter Nonkel Armand (“nonkel Maan”), die in de Kalmthoutse dorpsstraat een bakkerij uitbaat, masseert daarbij zijn wielerbenen. Het wordt, mede door een blindedarmontsteking die hij oploopt, een mislukkingsjaar, en Luc houdt het koersen even voor bekeken.
Vervolgens voltrekt zich een wielerslaap van bijna dertig jaar waarin hij zich weliswaar onderscheidt in andere sporten. Zo loopt hij onder andere twee marathons (Amsterdam en Etten-Leur) en werpt zich ook op het voetboogschieten. Hier kroont hij zich zelfs 2 keer tot koning van de Sint-Jorisgilde in de jaren 1973 en 1988. In die periode wordt hij als brandweerman papa van 3 flinke zonen en zoals het een fiere bezige papa betaamt, blijft zijn fiets gedurende die periode steeds op stal.
Als in de vroege jaren negentig de mountainbikerage vanuit de VS naar de lage landen komt overgewaaid, flakkert het wielervuur weer op en begint een groots opgezette inhaalbeweging voor de wielercarrière die hem als jongere ontbeerde. Er is een komen en gaan van diverse wielerploegjes—den Aerts, de Grimmies, de Heidestoempers, Het Dennenhof—waarmee wekelijks slag geleverd wordt in het mulle zand van de Kalmthoutse Heide en ook op de weg. Als nieuwe uitdagingen richt hij zich vooral op MTB Marathons: Bouillon, Grand Raid Godefroy, Theux.
Omstreeks die tijd maken zijn kinderen ook een emailadres aan onder de naam lukebiker@hotmail.com en hij begint die naam te gebruiken als een soort eretitel.
Intussen spitst hij zich steeds meer en meer toe op het veldrijden en op het jaarlijkse wereldkampioenschap voor brandweerlieden en veiligheidsdiensten. Na verscheidene podiumplaatsen komt hij in 2010 in Luxemburg als overwinnaar uit de bus in de categorie Masters onder 60. Het is meteen het hoogtepunt van zijn wielercarrière. De Britse brandweerman-renner Paul Daly, die zelf twaalf keer de wereldkampioenentrui aan mocht trekken, noemde Luc zijn “hevigste rivaal.”
Na zijn jarenlange inzet voor de cyclocross “de industrieprijs den Bosduin”, als “Lucske Bosduin”, besluit hij na het wegvallen van deze elite-wedstrijd van de vzw Bosduin zijn tijd te steken in de jeugd. Hij wordt in 2011 coach bij de MTB-school De Noorderkempen in Wildert. Hij leidt daar met al zijn ervaring de trainingen van de hoogste groep kinderen.
Op 5 september 2013 overlijdt Luc onverwacht aan een hartstilstand op de fiets tijdens zijn laatste wieleruitje met de Heidestoempers. Bij de begrafenis in Heide is de kerk te klein. Twee maanden later wordt hem postuum het Bosduimpje uitgereikt voor zijn jarenlange inzet als vrijwilliger bij de jaarlijkse Bosduincross. Datzelfde jaar wordt op de Bosduin de eerste Ereprijs Luc Vanwesenbeeck boven de doopvont gehouden.
De Herdenkingsrit Luc Vanwesenbeeck vindt jaarlijks plaats begin september. Elk jaar organiseren we Heicross op het einde van januari met een reeks ter ere van Luc: de Ereprijs Luc Vanwesenbeeck.
